یه اتفاق جالبی برام افتاده که بعضیا سختشون میشه اگر بخوان به تک پیام دوستشون جواب بدن. البته تو نت و بدون هزینه ی شارژ.
یا دارن فرار میکنن تا مثلا کسی تو زندگیشون سرک نکشه یا که دوست ندارن به کسی که ازشون سوالی کرده یا سلامی گفته جواب بدهند.
تا اینجاش درسته منم دوست ندارم کسی تو زندگیم سرک بکشه.
ولی جالبه وقتی پیا محبت آمیز و سلام و احوال پرسی هم میفرستی بازم بدشون میاد که جواب بدهند یا که خودشون سوال میکنند و بعدش فرار میکنند.
این هم از شانس من در دوست.
حالا کافی بود من دختر وزیر یا معاون یا خودم یه کاره مملکت بودم اونوقت چقدر همه قلب می فرستادن واسم.
خدا را شکر میکنم موقعیتی ندارم که محبت های ریاکارانه ببینم. این بی محلی و سکوت ها خیلی برام قابل هضم تر هست تا دورویی.
درباره این سایت